Ο κ Takashi Takeda (84 ετών) είναι επίτιμο μέλος του διοικητικού συμβουλίου της λέσχης διατήρησης των Ακίτα (Akiho) με έδρα την πόλη Οντάτε του νομού Ακίτα . Η φυλή των Ακίτα κινδύνεψε να εξαφανιστεί και κατάφερε να διασωθεί με τις προσπάθειες του Takashi Takeda και των συνεργατών του, μετά τον πόλεμο. Τώρα κατέχει την υπεύθυνη θέση του διεθνή πρέσβη της φυλής .
Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο Takeda αγάπησε τη φυλή διαπιστώνοντας την αρχοντιά και την εξυπνάδα 3 σκύλων Ακίτα που είχε ένας συμμαθητής και γείτονας του.
Βοηθούσε τακτικά στην εκγύμναση των σκύλων και τους συμπεριφερόταν σαν να ήταν δικοί του. Την εποχή εκείνη ο λαός της Ιαπωνίας υπέφερε από πείνα , το να έχεις επομένως
αυτά τα μεγάλα σκυλιά είχε αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Η κατάσταση ολοένα χειροτέρευε και η οικογένεια των γειτόνων αναγκάστηκε να
μεταφέρει τα δύο σκυλιά στο σπίτι
τους σε μία απομακρυσμένη περιοχή στο βουνό για να τα κρύψει. Η κατάσταση και των υπολοίπων Ακίτα της περιοχής ήταν ανάλογη και αντιμετώπιζαν άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης.
Ανατρέχοντας σε εκείνη την εποχή ,θα λεγε κανείς ότι η Ιαπωνία δε θα μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο καθόσον καμία οικογένεια δε μπορούσε να αντέξει οικονομικά τη διατήρηση σκύλου.
'Οταν τελείωσε ο πόλεμος, ο κόσμος των Ακίτα ανέκτησε τη χαμένη του ζωτικότητα. Φαίνεται ότι η επάνοδος των Ακίτα λειτούργησε συμβολικά ως η
επιστροφή, μετά τις ανέλπιδες ημέρες, στην ειρηνική κοινωνία. Μετά από μερικά χρόνια, ο Takeda-san απέκτησε το πρώτο του Ακίτα. Το κουτάβι πάρθηκε από την οικογένεια των
γειτόνων του και προερχόταν από το ίδιο εκτροφείο που γεννήθηκε ο Hachi. Ονόμασε λοιπόν το κουτάβι Hachi.
Εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι Ακίτα δεν ακολουθούσαν το σημερινό πρότυπο, όσο αφορά για παράδειγμα το ύψος και τη γυριστή ουρά. Η λέσχη Akiho δημιουργήθηκε πριν
το πόλεμο και η αποστολή της ήταν να επαναφέρει την ποιότητα της φυλής. Όποτε άκουγαν ότι υπήρχε ένας σκύλος Ακίτα υψηλής ποιότητας πήγαιναν να τον ελέγξουν . Παράλληλα ,
συγκέντρωσαν όλη τη σχετική βιβλιογραφία για να μπορέσουν να τους μελετήσουν.
Οι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της φυλής, άρχισαν να διοργανώνουν εκθέσεις και ο Takeda-san ξεκίνησε ως βοηθός κριτή στη δεκαετία των 20 και μέχρι να φτάσει στα 40 είχε γίνει
ένας από τους επίσημους κριτές της Akiho, ταξίδευε σε όλη την Ιαπωνία και ήταν εκπαιδευτής των νεότερων κριτών. Η συνεισφορά του ήταν βασισμένη στην απλή ιδέα και το πάθος
για τη βελτίωση της φυλής. Εκείνη την εποχή θεωρούταν ως ο αυστηρότερος κριτής της Akiho και δεν επέτρεψε ποτέ να εισέλθουν ζητήματα πολιτικής στο χώρο της έκθεσης.
Υπήρχαν άλλοι κριτές οι οποίοι δωροδοκούνταν από τους τοπικούς εκτροφείς για να επιλέξουν ως καλύτερο σκύλο κάποιον που στα μάτια του Takeda-san κατείχε την τρίτη ή τέταρτη θέση .
Ως αποτέλεσμα, χρειάστηκε να αφαιρέσει αρκετές φορές τις άδειες κάποιων κριτών.
Παγκόσμια αναγνώριση των Ακίτα : ο Takeda-san είναι ικανοποιημένος από τη διεθνή αποδοχή και αγάπη για τη φυλή. Σήμερα υπάρχουν παραρτήματα της λέσχης σε πολλά μέρη, όπως
το Λος Αντζελες και πρόσφατα στην Ουκρανία, κάτι που 70 χρόνια πριν δε φανταζόταν ότι μπορούσε να έχει συμβεί.
Από την άλλη πλευρά, ο αριθμός των Ακίτα στην Ιαπωνία έχει μειωθεί . Η διατήρηση αυτών των μεγαλόσωμων σκύλων και οι βόλτες δύο φορές ημερησίως απαιτεί χρόνο και ενέργεια.
Επίσης , η εκτροφή τους με αποκλειστικό σκοπό τις εκθέσεις μορφολογίας δε θα βελτιώσει την κατάσταση και πιθανότατα κάνει τη ζωή τους δυστυχισμένη.
Ο Takeda-san παραδέχεται ότι λόγω της προχωρημένης ηλικίας του δε μπορεί πλέον να έχει έναν Ακίτα.
Πριν από πέντε χρόνια, έγραψε και δημοσίευσε ένα βιβλίο που περιέχει την εμπειρία και τις γνώσεις του για τη φυλή , για να βοηθήσει τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ενημερωθούν
για τη φυλή μετά το θάνατό του . Είναι η επιθυμία του να μεταφέρει η λέσχη Akiho την κληρονομιά των Aκίτα.
1927 : ιδρύεται η λέσχη για τη διατήρηση των Ακίτα (Akiho)
1931: ο Ακίτα χαρακτηρίζεται ως φυσικό μνημείο της Ιαπωνίας
1932 : ο Hachiko γίνεται γνωστός από το ραδιόφωνο και τα μέσα ενημέρωσης
1934: το χάλκινο άγαλμα του Hachikō τοποθετήθηκε στο σταθμό της Shibuya.
1935: το άγαλμα του Hachikō τοποθετήθηκε στο σταθμό της Οντάτε του νομού Ακίτα
1938 : η Akiho έθεσε και ανακοίνωσε το πρότυπο της φυλής.
1944: τα αγάλματα του Hachiko καταστράφηκαν λόγω των αναγκών της χώρας σε χαλκό
1948 : Το άγαλμα του Hachiko τοποθετήθηκε και πάλι μπροστά από το σταθμό της Shibuya , στο Τόκιο.
1977: το κέντρο κληρονομιάς των Ακίτα χτίστηκε και άνοιξε στην πόλη Ohdate
1987 : η ταινία «Η ιστορία του Hachiko" κυκλοφόρησε και έγινε τεράστια επιτυχία. Το καινούριο αγαλμα του Hachi τοποθετήθηκε πάλι στο σταθμό Ohdate
2009 : η ταινία του Hollywood "Hachi" κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία.
2012 : ένα κουτάβι Ακίτα χαρίστηκε από τη Νομαρχία Ακίτα στον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.
Akita Inu : κυνηγετικό σκυλί του οποίου ο πρόγονος είναι Ιαπωνική φυλή μεσαίου μεγέθους που παραδοσιακά χρησιμοποιήθηκε από τους κυνηγούς Ματάγκι. Όταν έληξε η εποχή των
Σαμουράι και το απομονωμένο έθνος άνοιξε τις πύλες του προς τη διεθνή κοινωνία, οι Ακίτα διασταυρώθηκαν με άλλες φυλές προερχόμενες από τη δύση. Το ίδιο γινόταν και στις στρατιωτικές
βάσεις των Ηνωμένων πολιτειών στην Ιαπωνία .Οι σκύλοι αυτοί διέθεταν ρύγχος μαύρου χρώματος και μεταφέρθηκαν στην Αμερική από τους ιδιοκτήτες τους. Οι εγγεγραμμένοι σκύλοι
στη λέσχη Akiho , το 1972 (έτος μεγαλύτερης άνθησης) ήταν 46.225 και το 2014 μειώθηκαν στον αριθμό των 1991.
ΠΗΓΗ : http://www.yomiuri.co.jp
