Το σκυλί βρίσκεται εδώ για να διδαχτεί. Το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης εξαρτάται στο μεγαλύτερο ποσοστό από το δάσκαλο, δηλαδή τον αρχηγό, δηλαδή εσάς. Όσο καλύτερα συνειδητοποιήσετε την ουσία αυτού του ρόλου – γιατί περί ρόλου πρόκειται – τόσο καλύτερα θα καταφέρεται να τον παίξετε. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να επαναλαμβάνεται καθημερινά στον εαυτό σας είναι ότι ο σκύλος ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ έναν
αρχηγό. Όπως και στην άγρια φύση, η αγέλη έχει ανάγκη για την επιβίωσή της έναν αρχηγό, που θα την καθοδηγήσει, θα οργανώσει την εξεύρεση τροφής και θα
συντηρήσει τη συνοχή της. Ο αρχηγός αυτός αποπνέει ήρεμη δύναμη, την οποία σπανίως χρησιμοποιεί, εφόσον η θέση του θεωρείται αδιαμφισβήτητη, είναι σταθερός στη συμπεριφορά του, υπερήφανος και δίκαιος. Βλέπετε σ’ αυτό το πορτρέτο τον εαυτό σας; Χμμμμ… Από την πείρα μου ένα μεγάλο ποσοστό ιδιοκτητών σκύλων κλίνει προς μία από τις δύο θέσεις: ή του να πιστεύει ότι ο σκύλος δεν έχει καμία ανάγκη αρχηγίας και καθοδήγησης, ότι το όλο θέμα είναι καταπίεση και ως εκ τούτου δεν υπάρχει διάθεση γι’ αυτό το ρόλο ή ότι ο σκύλος βρίσκεται σ’ αυτή τη ζωή για να εκτελεί στρατιωτικά εντολές και, εάν δεν το κάνει, πρέπει να τιμωρείται αυστηρά. Και οι δύο τάσεις είναι φυσικά ακραίες και, εάν ο χαρακτήρας του ζώου είναι – και συχνά είναι – ασυμβίβαστος μ’ αυτές, τότε έχουμε έναν δυστυχισμένο σκύλο ή έναν δυστυχισμένο ιδιοκτήτη ή μια προβληματική σχέση γενικότερα. Αναρωτηθείτε, λοιπόν, πόσο σωστός, σταθερός και δίκαιος αρχηγός είστε και προσπαθείτε να “καλλιεργείτε” το ρόλο σας καθημερινά. Επαινείτε π.χ. το σκύλο σας κάθε φορά για τις επιθυμίες συμπεριφοράς και διορθώνεται τις ανεπιθύμητες, ή άλλες φορές ναι και άλλες όχι; Οι έπαινοι και οι διορθώσεις σας είναι απόλυτα συνδεδεμένα με τις ενέργειες του, σύντομοι, περιεκτικοί και κατανοητοί από αυτόν; Προσπαθείτε να βλέπεται τα πράγματα και από τη πλευρά του; Προσπαθείτε να του προσφέρετε πράγματα που για εκείνον είναι πολύ ευχάριστα και σημαντικά (π.χ. βόλτα, παιχνίδι με άλλα σκυλιά, συντροφικότητα), ενώ για σας πιθανόν αδιάφορα ή βαρετά; Εάν οι ειλικρινείς απαντήσεις στα παραπάνω είναι όχι, τότε σκεφτείτε ότι ένα χαρακτηριστικό ανθρώπινο ιδίωμα είναι οι υποκριτικές ικανότητες: Βελτιώστε το ρόλο σας!
Σταδιακή πρόοδος
Οτιδήποτε και αν διδάσκεται στο σκύλο σας μη βιάζεστε. Σιγουρευτείτε ότι ο σκύλος εκτελεί ικανοποιητικά και αξιόπιστα πριν προχωρήσετε στο επόμενο βήμα. Το ίδιο ισχύει και για τους πειρασμούς που αποσπούν τη προσοχή του. Οτιδήποτε το καινούργιο εισάγεται πάντα σε περιβάλλον χωρίς πειρασμούς, οι οποίοι προστίθενται σταδιακά ανάλογα με την πρόοδο. Παράδειγμα: ο σκύλος έχει μάθει να εκτελεί την εντολή “κάτω – μείνε”, όταν είστε οι δυο σας στο σαλόνι του σπιτιού σας. Αντικειμενικός σκοπός είναι φυσικά ο σκύλος να εκτελεί αξιόπιστα οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Πώς προχωράμε; Το επόμενο στάδιο είναι ο σκύλος να εκτελεί με τα παιδιά μας ή το σύντροφό μας παρόντες στο σαλόνι, μετά με όλους αυτούς και κάποιον να χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας (ένας δυνατός πειρασμός που διεγείρει τους περισσότερους σκύλους), μετά στον κήπο – πρώτα μόνοι, μετά με τα παιδιά -, μετά στο δρόμο έξω από το σπίτι σε ώρα ηρεμίας, με κίνηση, μετά στο δρόμο με κίνηση την ώρα που οι γνωστοί σας βγάζουν τους σκύλους τους βόλτα, μετά στο κοντινό παρκάκι, πρώτα σε ώρα ηρεμίας, μετά με τη παρουσία ανθρώπων και σκύλων…
Καθημερινή εφαρμογή
Οτιδήποτε έχουμε διδάξει στο σκύλο μας, είτε μόνοι μας είτε με τη συμβολή εκπαιδευτή, είναι μάταιο, εάν δεν το χρησιμοποιήσουμε στη καθημερινή πράξη. Στη καθημερινή ζωή θα δοκιμαστεί η πραγματική υπακοή του σκύλου και εκεί που τη χρειαζόμαστε σε τελική ανάλυση.
Χρήση φωνής
Οι σκύλοι είναι εξαιρετικά ικανοί να ξεχωρίζουν τον τόνο και τη χροιά της φωνής μας. Ανάγοντας τον τόνο σε προηγούμενες εμπειρίες τους, ξέρουν πολύ καλά τι εννοούμε πριν καλά τελειώσουμε τη λέξη μας. Αυτό προϋποθέτει φυσικά να έχουν υπάρξει οι προηγούμενες εμπειρίες μέσω της εκπαίδευσης. Τρεις είναι οι κύριοι τόνοι φωνής, που θα σας βοηθήσουν να γίνετε ή να παραμείνετε καλός δάσκαλος του σκύλου σας: α). ο τόνος εντολής, σταθερός, ουδέτερος, αποφασιστικός αποφορτισμένος από ψυχική ένταση, ποτέ δυνατός ή υπερβολικά αυστηρός ή παρακλητικός β). Ο τόνος διόρθωσης, βαθύς, απότομος, κοφτός, συναισθηματικά αποφορτισμένος και γ). ο τόνος επαίνου, υψηλός αλλά και απαλός, συναισθηματικά φορτισμένος.
Χρήση εντολής
Σαν γενικό κανόνα χρησιμοποιείτε πάντα το όνομα του σκύλου πριν του ζητήσετε οτιδήποτε, για να έχετε την προσοχή του. Ακόμα, χρησιμοποιείτε πάντα την ίδια εντολή και όχι παραλλαγές της. Είναι διαφορετικό το “Ρεξ Κάτσε” από το “Κάτσε Ρεξ μου”, από το “Κάτσε κάτω Ρεξ” και από το “Ρεξ ΚΑΤΣΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑΑΑ!”. Τέλος καλό όλα καλά. Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ευχάριστη και για το σκύλο και για εσάς. Τελειώνετε το μάθημα πάντα με κάτι το οποίο ο σκύλος γνωρίζει καλά και εκτελεί ευχάριστα, δίνοντας του την ικανοποίηση της επιτυχίας και παίξτε μαζί του, έστω και για λίγα λεφτά, ανταμείβοντας τον για τη συνεργασία του. Ο σεβασμός, η σταθερότητα, η κατανόηση και η χρήση της κοινής λογικής, που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη σωστή ανατροφή και εκπαίδευση ενός σκύλου από τον ιδιοκτήτη του, δεν διαφέρουν σε τίποτα από την σωστή ανατροφή ενός παιδιού. Η μόνη ίσως διαφορά είναι ότι εκτός απροόπτου, ο σκύλος θα παραμείνει πιστός στο πλευρό του αφεντικού του για πάντα…
Γιώργος Κωστόπουλος, Διπλωματούχος εκπαιδευτής σκύλων, Διεθνής κριτής FCI
Πηγη : http://www.gkostopoulos.gr
